Każdy kiedyś zaczynał. Stawianie pierwszych kroków w zawodzie, nowej pracy czy nawet na nowym stanowisku jest trudne. Zarówno z punktu widzenia pracownika, jak i pracodawcy. Dla pracownika jest to okres dużego stresu i wielu nowych sytuacji / zadań, z którymi musi nauczyć się postępować. Oczywiste jest, że nie będzie on tak wydajny i efektywny jak doświadczani pracownicy. Przez co wszelkie ryzyko i koszty zatrudnienia nowej osoby przeniesione są na pracodawcę. Co przekłada się na uzasadnioną niechęć pracodawców do zatrudniania osób bez doświadczenia. Pewnym sposobem pogodzenia interesów obu stron są praktyki absolwenckie o których więcej niżej.

Do kogo kierowane są praktyki absolwenckie?

Praktyki absolwenckie mają stanowić pomoc w zdobyciu doświadczenia oraz nowych kwalifikacji zawodowych. Dlatego kierowane są do osób młodych. Skorzystać z nich może każda osoba, która w dniu rozpoczęcia praktyki nie ukończyła 30 roku życia oraz jest absolwentem. Absolwentem w tym przypadku oznacza ukończenie co najmniej ośmioletniej szkoły podstawowej lub gimnazjum. Co ważne nie musi posiadać prawnie udokumentowanych kwalifikacji zawodowych.

Praktyki absolwenckie – obowiązki, korzyści, ograniczenia

Aktem prawnym normującym ten typ umowy, jest ustawa o praktykach absolwenckich. To w niej znajdziemy najpewniejsze informacje od tym jakie obowiązki, korzyści, ograniczenia wynikają z praktyki absolwenckiej. Praktykant może, ale nie musi otrzymywać wynagrodzenie w okresie odbywania praktyk. Wynagrodzenie może wynosić maksymalnie dwutorowość najniższej krajowej. Maksymalny wymiar pracy to 40-godzinny tydzień pracy, przy czym maksymalna długość jednego dnia pracy może 8 godzin. Praktykant nie podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu. U tego samego pracodawcy łączny okres praktyki nie może przekraczać trzech miesięcy. Po ukończeniu praktyk praktykant ma prawo domagać się wystawienia pisemnego potwierdzania odbycia praktyk wraz z wymienieniem zakresu nabytych nowych umiejętności.

Zakres prawny praktyk absolwenckich

Umowa o praktyki nie jest traktowana jako umowa o pracę. Co za tym idzie, nie podlega przepisom prawa pracy. Umowa zawarta zostaje pomiędzy praktykantem a podmiotem przyjmującym na praktyki w formie pisemnej. Na umowie oprócz danych identyfikacyjnych oraz podpisów znaleźć musi się: rodzaj wykonywanej pracy, okres odbywania praktyk, zakres wykonywanych zadań, normy godzinowe wykonywania pracy, wysokość wynagrodzenia.

Po stronie firmy przyjmującej na praktyki jest zapewnienie wszystkich wymogów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w przypadku gdy to konieczne zapewnienia środków ochrony indywidualnej.

W przypadku gdy z jakichś powodów któraś ze stron chce odstąpić od umowy. Jest to możliwe w każdym czasie, gdy praktyka wykonywana była bezpłatnie. W przypadku gdy było ustalone wynagrodzenie. Należy zachować siedmiu dniowy okres wypowiedzenia. W obu przypadkach niezbędna jest forma pisemna wypowiedzenia.